عبادت ذاتیفعل بی نیاز از امر شارع در صدق عبادت بر آن را عبادت ذاتی می‌گویند. ۱ - معنای عبادت ذاتیعبادت ذاتی، مقابل عبادت غیر ذاتی بوده و به عبادتی گفته می‌شود که بر امر شارع و مولا متوقف نمی‌باشد، بلکه عملی است که عرف و عقلا آن را ذاتاً عبادت می‌دانند، هر چند هیچ امری هم به آن تعلق نگرفته باشد؛ به بیان دیگر، عبادت بودن آن متوقف بر قصد قربت نیست، مانند: سجده، خضوع، خشوع و تسبیح، که اگر بدون قصد قربت نیز انجام بگیرد عبادت می‌باشد، و از این رو سجده برای غیر خدا جایز نیست. [۱]
آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۱۸.
[۲]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۷، ص۱۹۷.
[۳]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۷، ص۲۸۱.
[۶]
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۳، ص۱۸۴.
[۷]
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۳، ص۲۱۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «عبادت ذاتی». |